Ο Κωνσταντίνος, είναι 22 χρονών και είναι φοιτητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα λογιστικής.
O Κωνσταντίνος ανήκει μάλλον στις ήρεμες δυνάμεις του θαλάμου. Ίσως τη πιο ήρεμη. Φανερά αγχωμένος τις πρώτες μέρες ανάμεσα σε αγνώστους φαινόταν να ανήκει σε αυτούς που μπήκαν στρατό «αναγκαστικά». Πάντα ήρεμος εως σιωπηλός τις πρώτες μέρες, άργησε να ανοιχτεί και να ξεδιπλώσει το χαρακτήρα ενός ώριμου νέου. Ο «αρκούδος» όπως τον έλεγαν κάποιοι, μαζί με το φίλο του «Γκόλφι» ανήκαν στην ομάδα των κρυφών πληγών του θαλάμου. Ήξεραν πότε να μιλήσουν και πότε να πουν τη σωστή ατάκα. Ο Κωνσταντίνος δεν τρελαίνεται που πρέπει να υπηρετήσει τη μητέρα πατρίδα. «Πριν καταταχθώ κυκλοφορούσε στο ίντερνετ μια ατάκα που έλεγε: πήγα στο στρατό για να γίνω άντρας και έγινα η μάνα μου. Κάπως έτσι συνοψίζεται η στρατιωτική ζωή- λάντζα, σκούπισμα, σφουγγάρισμα και άντε και καμιά σκοπιά. Βέβαια για κάποιον που δεν έχει μείνει ποτέ μόνος του, δηλαδή είχε πάντα έτοιμα πλυμένα ρούχα, καθαρό σπίτι, μαγειρεμένο φαγητό, είναι μια καλή εμπειρία».
Φαίνεται να το έχει σκεφτεί πολλές φορές και γι΄αυτό είναι κάθετος στο θέμα της υποχρεωτικής θητείας, «δε θα έπρεπε να υπάρχει, τουλάχιστον όχι με αυτή τη μορφή». Η παρέα που θα κάνεις στο στρατό μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο για το υπόλοιπος μιας θητείας, γιατί μπορεί να σε βοηθήσει να περνάει η μέρα σου καλύτερα κι ευχάριστα τις περισσότερες φορές. Ωστόσο, «πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα σε εκνευρίζουν και θα τους αποφεύγεις όπως ο διάβολος το λιβάνι, αλλά αν είναι στρατιώτες απλά τους αποφεύγεις. Το πρόβλημα είναι όταν οι ανώτεροι σου κάνουν τη μέρα σου δύσκολη, αλλά ακόμα και τότε πιέζεις τον εαυτό σου να ξεστομίσει το πολυπόθητο για αυτούς «μάλιστα» και το ξεχνάς.
Η πρώτη μέρα είναι πάντα η πιο δύσκολη. Πολλοί σκέφτονται να ξαναπάρουν αναβολή, αλλά όταν περνάνε δυο τρεις μέρες το ξεπερνάνε «το παν είναι να κάνεις παρέες. Από εκεί και πέρα όλα γίνονται πιο εύκολα. Φυσικά το να κάνεις τη θητεία σου μακριά από το σπίτι σου σημαίνει ότι θα σου λείπουν οι δικοί σου άνθρωποι και αυτό δε διευκολύνει την κατάσταση. Σκέφτεσαι όμως ότι εννιά μήνες είναι και πρέπει να το δεις σαν μια εμπειρία που έχει να σου δώσει πράγματα» μου λέει.
Για να βρεθεί με τη κοπέλα του περιμένει στωικά την επόμενη άδεια, «μέχρι τότε τηλέφωνο, Skype, και υπομονή». Τον ρωτάω αν πιστεύει ότι οι συνθήκες στο στρατό είναι σήμερα διαφορετικές από αυτές που είχε ακούσει από τους «παλιούς». «Στο στρατό μπορείς να συναντήσεις τα πάντα. Μου έχει τύχει να είμαι σε κτήριο δύο ετών που να έχει παντού αλουμίνια, κλιματιστικά, και να νομίζεις ότι είσαι σε ξενοδοχείο, και μου έχει τύχει να είμαι σε στρατόπεδο που μέσα στο ντους περπατούσαν ανενόχλητα τα σαλιγκάρια. Αυτό είναι που μου έχει λείψει και περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ένα σωστό μπάνιο. Νομίζω όμως ότι η πλειοψηφία των στρατοπέδων βρίσκεται κάπου στη μέση. Ανεκτές συνθήκες χωρίς καμία ιδιαίτερη πολυτέλεια.
ΠΗΓΗ:grekamag.gr
